Երբ դու դառնաս վեց, թե յոթ տարեկան և մուտք գործես ուսումնական կյանք, ես՝ քո մայրը, քեզ հետ կանցնեմ ամեն մի աստիճան, բայց այդ կանեմ այնքան զգույշ ու աննկատ, որ դու երբևէ, քեզ կապկպված չզգաս, հոգի՜ս: Երբ դու անգոհ տուն կմտնես ուսուցչիդ կողմից ցածր թվանշան ստացած, ես քեզ կհորդորեմ հասկանալու, որ այն ի նպաստ քեզ է լինելու. հոգիս, դու պետք է ուրախանաս, քանզի աստիճանները գոյություն ունեն նրա համար, որ մարդը բարձրանա, իսկ մարդկային ոչ մի տեսակ միանգամից վերևում չի հայտվնել: Երբ դու գոհանաս, որ ուսուցչիդ կողմից խրախուսանքի ես արժանացել, ես քեզ կհորդորեմ երբևէ չպարծենաս, չբարձրաձայնես: Հոգի՜ս, երբևէ չձայնես, թե իմացությամբ ես օժտված: Երբ պատրաստ լինես դեմ հանդիման կանգնելու կյանքի զգայական աշխարհին, այդ ժամ, հոգի՜ս, անհապաղ մորդ զինանոցը քեզ օգնության կգա: Թե կա կյանքում նվիրական մի պատգամ, այդ քեզ, սիրելիս, զինել ու պարսպատել հնարավոր ամենով, որ կյանքում լինես քաջ ու անկոտրուն: Կարդալ ու գրել, հաշվել-գումարել թող քեզ սնեն ուսուցիչներդ, ավաղ, իսկ ես՝ քո մայրը, անցածդ իմացության ամեն ուղում կսովորեցնեմ մարդ լինել, հոգիս... Եվ այն, որ ամենակարևորն է՝ կսովորեցնեմ սիրել քո նմանին, ապրել նրա հետ անկախ ունեցածի ու չունեցածի, անկախ սեռի ու դավանանքի... Թե կա մի բան, որ ատում է մայրդ, այդ կույր ու անզգա մարդկությունն է, սիրելիս. նրանք տեսնում են լոկ այն, ինչ տեսանելի է... Երբ կարողանաս ապրել մարդու հետ ու նրա կողքին, լինել նրա բարեկամը հավերժ պահերին, մայրդ ժպիտով կողջունի աշխարհին... Հավատա, սիրելիս, ամենից առաջ մարդուն չպետք է թույլ տալ մեն-մենակ մնալ վշտի հետ...
Կարողացիր լսել ու հասկանալ մարդկանց լռությունը, կարողացիր լռել ժամանակին: Ու այն ամենն, ինչ կյանքը քեզ կշնորհի հավատարիմ եղիր քո սկզբունքներին: Գլուխդ մի խոնարհիր այն պարծենկոտին, որ ամբոխ է գրավել, նույնիսկ, եթե նա իշխանավոր է կամ դատավոր, սիրելիս... Արևի ծեգի հետ ամեն օր տեսած այն մուրացկանն առավել է արժան քո խոնարհումին...
Ու, թե կա ինձ համար նվիրական զգացում, այդ քեզ լիաթոկ տեսնելն է կյանքում... Այնտեղ, որտեղ մայրդ կորցրել է ինչ-որ բան, դո՛ւ, սիրելիս, անվրեպ անցնես, այնտեղ, որտեղ մայրդ զգացել է անհարթություն, դու հարթ ընթանաս: Ու, թող լիաթոկ ապրես քո ուղին, բայց թող այն չլինի դյուրին ու անգույն. կյանքը խաղ է, իմ սիրելի, թող որ այդ խաղը քեզ ընդունի... Թող որ մարմինդ ցավ չիմանա՝ թող որ հոգիդ դարման դառնա ...»
30.05.15
Комментарии
Отправить комментарий