Թևե՞ր են հարկավոր կյանքի փշոտ հոսանքները շրջանցելու համար, պատրանք ստեղծի՛ր.... Ուղին քո հարթի՛ր ու առաջ ընթացի՛ր... Վերցրու մի անզեն թղթե կտոր եւ այնտեղ երփներանգ դաշտերով արահետ ստեղծի՛ր, ծաղկեցրո՛ւ և ծաղկի՛ր դու այդ ամենի ներքո, զգա՛ ու հավատա՛, որ այն է իրականը եւ երանելին, այն է նպատակը կյանքիդ, հիրավի՜..... Կյանքիդ, որ թվացյալ է կարծես քեզ համար, թվացյալ հետքերով լեցուն մի աշխարհ, որ կանէանա մի նոր աշխարհում: Այդ ժամ պատրանքները կզիջեն քայլերն իրենց հներին կանխորոշված, բայց՝ ոչ արդարցված: Դարերի խորքից բխող պատրանքներն ընդունի՛ր հաղթանակով, զղջա՛, բայց ծնկի մի՛ եկ. առաջ ընթացի՛ր դեպ նոր մի պատրանք.....
Գտի՛ր կյանքիդ հնամաշ ձեռագրերը եւ կորցրու, ոչնչացրււ ընդմի՛շտ, առհավե՛տ, թե չեն վերանա՝ նորն ստեղծի նույն ձեռագրի վրա. ինչպես արվեստագետն է միևնույն կտավն այնքան փոփոխում, այնքան աշխատում, մինչև կստեղծի իր հոգուն արժան ու հոգու հետ բանակցած գործը պատրաստի, կստեղծի նա վստահ ու կներկայանա հավուր ամենքին, ամե՜ն ամենքին.....
Պատրանք դո՛ւ ստեղծիր պատրանքների աշխարհում.... եւ այդ աշխարհում քո սերմերը ցանի, այն սերմերը, որ կարմատանան ու կբուսնեն գալիքի համար, վառ ու ներդաշնակ այն գալիքի, որ թվացյալ այդ կյանքում ինքդ քեզ համար ճանապարհ կհարթի: Եւ մի՛ մոռանա՝ թռչելու համար դեպ քո պատրանքներ քեզ 4 դոլար է պիտան լինելու, հավաքի՛ր այդ 4 դոլարնն ու առաջ ընթացի՛ր...... առաջ ընթացի՛ր, քանի դեռ ճանապարհդ չես հարթեցրել պատրանքների մի նոր աշխարհում.... Ապրի՛ր ու հավատա՛, որ ճանապարհը քո անցած դո՛ւ ես որոշում, որ կյանքում ստեղծած ամեն մի պատնեշ կամ կամուրջ ինքդ ես կառուցում, ինքդ ես կառուցում կամ ոչնչացնում.... Կառուցածդ աշխարհում քեզ դերակատար դու դարձրո՛ւ եւ, իբրև ծանոթն ու բարեկամը երկնային երանության, պարտեզներից բուրավետը քեզնով դու բնակեցրու... եւ երբ կբնակեցնես ‹‹հիշի՛ր, թե որտեղից ես եկել, ուր ես գնալու, նախ և առաջ մտածի՛ր, թե նախկին խառնաշփոթն ինչու էիր ստեղծել››, որի մեջ փութկում էին քայլերդ սահուն, և երբե՛ք, լսո՞ւմ ես, երբե՛ք ‹‹երես չդարձնես ապագայի կարելիություններից, քանի դեռ համոզված չես, թե չկա այնպիսի մի բան, որ կկարողանայիր դրանից սովորել››: Եւ մի մոռացի՛ր, որ ‹‹դու միշտ ազատ ես փոխելու որոշումդ եւ ընտրելու այլ ապագա կամ ուրիշ անցյալ››:
Երբ այգուդ ծառերը չծաղկեն, չշտապե՛ս դու նրանց արմատներից զրկել. Զրուցի՛ր դու նրանց հետ, թող մտերմանան, նրանց չորությամբ ու խոպանությամբ լեցուն հողի մեջ դու քո մոլորակից մի կում ջուր տո՛ւր նրանց. թող հագեցնեն ծարավն իրենց հոգու.... հավատա՛ կծաղկեն, կծաղկեն վերստին, ծաղիկները նրանց նոր գույն ձեռք կբերեն ու այգին քո, այդ ժամ, զարթոնքն իր կապրի, զարթոնքների մեջ այն քոնը կլինի...... Ապրի՛ր, ապրի՛ր, կյանքիդ էջերի տերը լինելով: Կյանքիդ էջերին նոր շուք ու հմայք, նոր կյանք ու պատրանք որոնի՛ր ու գտի՛ր.....
Փրկիչ դու եղի՛ր, որ փրկես ուրիշին եւ ուրիշին փրկելով ինքդ քեզ փրկես...........
Հ.Գ. ‹‹ ››-ում գտնվելիք մտքերը վերցված են Ռ. Բախի ‹‹Պատրանքներ›› ստեղծագործությունից:
Գտի՛ր կյանքիդ հնամաշ ձեռագրերը եւ կորցրու, ոչնչացրււ ընդմի՛շտ, առհավե՛տ, թե չեն վերանա՝ նորն ստեղծի նույն ձեռագրի վրա. ինչպես արվեստագետն է միևնույն կտավն այնքան փոփոխում, այնքան աշխատում, մինչև կստեղծի իր հոգուն արժան ու հոգու հետ բանակցած գործը պատրաստի, կստեղծի նա վստահ ու կներկայանա հավուր ամենքին, ամե՜ն ամենքին.....
Պատրանք դո՛ւ ստեղծիր պատրանքների աշխարհում.... եւ այդ աշխարհում քո սերմերը ցանի, այն սերմերը, որ կարմատանան ու կբուսնեն գալիքի համար, վառ ու ներդաշնակ այն գալիքի, որ թվացյալ այդ կյանքում ինքդ քեզ համար ճանապարհ կհարթի: Եւ մի՛ մոռանա՝ թռչելու համար դեպ քո պատրանքներ քեզ 4 դոլար է պիտան լինելու, հավաքի՛ր այդ 4 դոլարնն ու առաջ ընթացի՛ր...... առաջ ընթացի՛ր, քանի դեռ ճանապարհդ չես հարթեցրել պատրանքների մի նոր աշխարհում.... Ապրի՛ր ու հավատա՛, որ ճանապարհը քո անցած դո՛ւ ես որոշում, որ կյանքում ստեղծած ամեն մի պատնեշ կամ կամուրջ ինքդ ես կառուցում, ինքդ ես կառուցում կամ ոչնչացնում.... Կառուցածդ աշխարհում քեզ դերակատար դու դարձրո՛ւ եւ, իբրև ծանոթն ու բարեկամը երկնային երանության, պարտեզներից բուրավետը քեզնով դու բնակեցրու... եւ երբ կբնակեցնես ‹‹հիշի՛ր, թե որտեղից ես եկել, ուր ես գնալու, նախ և առաջ մտածի՛ր, թե նախկին խառնաշփոթն ինչու էիր ստեղծել››, որի մեջ փութկում էին քայլերդ սահուն, և երբե՛ք, լսո՞ւմ ես, երբե՛ք ‹‹երես չդարձնես ապագայի կարելիություններից, քանի դեռ համոզված չես, թե չկա այնպիսի մի բան, որ կկարողանայիր դրանից սովորել››: Եւ մի մոռացի՛ր, որ ‹‹դու միշտ ազատ ես փոխելու որոշումդ եւ ընտրելու այլ ապագա կամ ուրիշ անցյալ››:
Երբ այգուդ ծառերը չծաղկեն, չշտապե՛ս դու նրանց արմատներից զրկել. Զրուցի՛ր դու նրանց հետ, թող մտերմանան, նրանց չորությամբ ու խոպանությամբ լեցուն հողի մեջ դու քո մոլորակից մի կում ջուր տո՛ւր նրանց. թող հագեցնեն ծարավն իրենց հոգու.... հավատա՛ կծաղկեն, կծաղկեն վերստին, ծաղիկները նրանց նոր գույն ձեռք կբերեն ու այգին քո, այդ ժամ, զարթոնքն իր կապրի, զարթոնքների մեջ այն քոնը կլինի...... Ապրի՛ր, ապրի՛ր, կյանքիդ էջերի տերը լինելով: Կյանքիդ էջերին նոր շուք ու հմայք, նոր կյանք ու պատրանք որոնի՛ր ու գտի՛ր.....
Փրկիչ դու եղի՛ր, որ փրկես ուրիշին եւ ուրիշին փրկելով ինքդ քեզ փրկես...........
Հ.Գ. ‹‹ ››-ում գտնվելիք մտքերը վերցված են Ռ. Բախի ‹‹Պատրանքներ›› ստեղծագործությունից:
Комментарии
Отправить комментарий